jueves, 10 de diciembre de 2009

TOTAL ECLIPSE OF HEART, Bonnie Tyler

En cambio, estos dos tipos a quienes no he visto en mi vida, que nunca me han abrazado ni me han puesto la mano en la nuca ni han hecho que me parta de risa, pues esos tipos, mientras cantaban dentro de la pantalla de YouTube, sí era como si hubiesen pasado el aire de una orilla a nado y estuvieran en todas partes, también conmigo. No por la pantalla, porque les viese, sino porque les esta­ba oyendo. Y hasta hubo unos segundos en que los dos me trajeron al padre de Vera. Entrar en una can­ción tiene que ser como la electricidad: en vez de un sitio, algo que te atraviesa y, mientras lo hace, la atracción hacia unas cosas y la repulsión hacia otras se vuelve muy potente. Tanto que tienes la impresión de estar siendo abducida y ahí estás tú, fuera de órbi­ta, en un sistema planetario nuevo donde importa lo que vibras, deseas, blasfemas y sueñas mientras vives esa maldita canción.


página 34
http://www.youtube.com/watch?v=DxExjSY4vVE

1 comentario:

  1. Que queredes que vos diga. A min iso de "entrar na canción" soame moi ben. Ata penso que resulta moi cinematográfico ou literario iso de imaxinar que percorres, miras, ules ou mesmo palpas unha canción dende a cara de dentro.
    Gran texto. Noraboa outra vez.

    jujujulián

    ResponderEliminar